Allemaal (digi)taal?

‘Is digitaal onderwijs de toekomst dankzij Corona, of net niet?’ Deze vraag stelt men in ‘De Morgen’ van 10/10/2020. Toevallig ook de werelddag geestelijke gezondheid… want we zijn en blijven kuddedieren, we hebben de fysieke aanwezigheid van anderen nodig om goed met elkaar te kunnen spreken, dat beaamt ook het artikel.

Ik was blij te lezen dat de human touch een klassieke blijver zal zijn en dat lesgeven en vergaderen via een computer niet méér dan een noodoplossing kunnen zijn in een crisis. Wat op zich een grote luxe is natuurlijk waar we moeten leren mee omgaan.

De foto van de eerste schooldag in Jemen, gepubliceerd in GVA op 10/10/2020, zet dan alles weer mooi in perspectief! Het ziet er heel anders uit dan bij ons. Die kinderen zijn al blij dat ze naar ‘school’ kunnen gaan, ondanks alle waarschuwingslichten die op rood staan! Volgens de VN heerst er momenteel de ergste humanitaire crisis ter wereld.

Het virus heeft onze grootste kwetsbaarheden blootgelegd. Dat ons lichaam kwetsbaar is in deze geglobaliseerde wereld. Dat we psychologisch fragiel zijn. Dat we ten slotte ook sociaal breekbaar zijn, eens losgekoppeld van onze relationele netwerken.

Binnen datzelfde sociale kader toont dit virus, een ‘alien’ op onze eigen planeet, wat de essentie van taal is: een systeem dat tegelijk een communicatiemiddel en een sociaal bindmiddel is. Dit en nog veel meer heb ik geleerd van het artikel dat geschreven werd door Dominiek Sandra, gewoon hoogleraar taalkunde en psycholinguïstiek aan de Universiteit Antwerpen.