Charlie en Sigrid

Het boek ‘Charlie en ik - Ver van huis’ blijft een warm gevoel bij me oproepen. Het was Charlie die me nieuwsgierig had gemaakt om het te lezen. Iemand die spreekt over een ‘charliejoen’, met een waarde van oneindig plus één, moet wel een heel bijzonder iemand zijn. Meer zelfs, hij heeft alle verwachtingen die ik had, overtroffen! En dit in het kwadraat want ook zijn broer Martin maakte het verhaal meer dan compleet. Martin die pas blij is als ook Charlie blij is. Of hoe echte broederliefde kan zijn!

Martin en ‘zijn beste maatje van de hele wereld’ maken samen de reis van hun leven. De spanning waarom ze naar St. Bernards gaan weet de auteur vast te houden tot het einde. Het is zeker niet alleen om een dolfijn te zien! Als lezer beleef je de spannende reis gewoon mee. Je voelt het, ziet het, hoort en proeft het. Ondanks de vele risico’s die ze nemen, werd het toch ook een boek waar je vrolijk van wordt. Zelfs het thuis weggaan zonder iets te zeggen is het allemaal meer dan waard geweest. Ik heb meermaals hardop moeten lachen, iets wat niet elke schrijver waar kan maken. Bij het verrassende einde met mooie inzichten heb ik dan weer meermaals mijn zakdoek moeten bovenhalen.

Door de zeer moeilijke start vanaf zijn geboorte haalt Charlie alles uit het leven op zijn manier, als ‘een prettig gestoorde vrije geest’. Zo kreeg hij ooit volgende feedback: ‘Charlie heeft de spellingtoets vandaag niet kunnen afmaken omdat hij deed alsof hij een schildpad was.’ Laat je zelf verder verrassen door Charlie… en maak kennis met zijn lievelingskoekjes die bestaan uit 90% chocola, 5% koekje en 5% dromen.

De gedichten van de jonge verteller zijn een briljante toevoeging die precies aansluiten bij hoe hij zich voelt. Ze bieden het boek een extra meerwaarde over hoe je kan omgaan met emoties. Het is Martins manier om gedachten uit zijn hoofd te krijgen. ‘De beste gedichten zijn degene die écht zijn’ zou meneer Hendrix, een belangrijke leraar in het leven van Martin, zeggen. Zonder meneer Hendrix weet Martin niet of hij het schooljaar had gered.

Ook de wijsheden van hun vader sluipen mooi in het verhaal. Het had hem immers twee jaar gekost om het geld voor hun vakantie opzij te leggen, en daarom moesten ze er zoveel mogelijk van ‘genieten’. Op deze reis naar St. Bernards blikt Martin steeds terug in zijn verhaal. Hun vader die zo kan genieten van zijn gelukkige, lachende, stralend van plezier en genietende familie! Kortom, van de schoonheid die het leven te bieden heeft. Dat de appel niet ver van de boom valt, bewijzen Charlie en Martin zeker.

Dat je mensen niet moet beoordelen op hun uiterlijk, bewijst onder andere de kennismaking met Hen. Zo ontmoet Martin in dit verhaal zijn gelijkstelde ziel. Hen begrijpt hem! Ook Hen wist, naar aanleiding van het verhaal van Martin, ‘Het zijn altijd de ouders’ en ‘Misschien zocht ook ik juist een weg naar mijn ouders toe’… Hun verhaal is een mooi voorbeeld van de kracht van storytelling!

Het ontnemen van de vrijheid van artiesten die mensen alleen maar blij willen maken. Het ontnemen van de vrijheid van dieren. Het ontnemen van de vrijheid door ziekte. Deze vrijheden worden op een subtiele manier mee in kaart gebracht. Het vrije oog van Charlie viel op ‘één leven, alles is mogelijk’. ‘Als je niks probeert, lukt ook niks’, weet Charlie. Alles is mogelijk. Met deze levenshouding haalt Charlie het beste naar boven in iedereen. Iedereen houdt van Charlie.

De dolfijn had echter een bijzonder effect op hem. De dolfijn staat immers voor vrijheid, het leven. De mogelijkheid om te doén. Om te leven op een manier die voor Charlie niet is weggelegd.

Martin wilde dat hun einddoel magisch zou zijn, dat Charlie ervan zou genieten. Ook dit is werkelijkheid geworden, maar niet op de manier zoals je het waarschijnlijk nu denkt. Het werd een einde om nooit meer te vergeten. Een einde waarin de missie van Martin meer dan geslaagd is! Met Charlie als eeuwig lichtpuntje en een gelukzalig gevoel. Als een gouden waterdruppel in de oneindige oceaan plus één.

Dit prachtboek is in mijn ogen lectuur voor jongeren tot 99 jaar! Of om het in charliestijl te zeggen: ‘het is leesvoer voor mensen met of zonder kunstgebit’ 😊.